In de Algemene Financiële Beschouwingen heeft GroenLinks een aantal punten aan de orde gesteld die in het debat onderbelicht zijn gebleven. Senator Margreet de Boer wijst op de financiële risico's van gemeenten als gevolg van de decentralisaties in de zorg. Zij vraagt om concrete maatregelen ter bevordering van de groene groei, en verdere stappen om belastingontwijking aan te pakken.
Tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen in de Eerste Kamer uit senator Margreet de Boer haar zorgen om de beschikbaarheid van voldoende financiële middelen voor gemeenten om na de decentralisaties de noodzakelijke zorg te kunnen blijven leveren. De Boer vraagt aan Minister Dijsselbloem (Financiën) of noodscenario's ontwikkeld zijn voor het geval gemeenten onvoldoende middelen blijken te hebben en of zij kunnen terugvallen op een noodfonds.
Ook ziet De Boer in de Miljoenennota weinig terug ten aanzien van duurzaamheid en groene groei. Behalve een enkele fraaie zin kan De Boer nergens terugvinden hoe Nederland de belasting van het milieu en de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen tegengaat. Om de regering op weg te helpen, vraagt De Boer de bewindspersonen om drie concrete acties te noemen waarmee zij het komende jaar de groene groei gaan bevorderen.
De Boer signaleert spanning tussen autonomie van Europese lidstaten en gezamenlijke afspraken. Die spanning leidt tot ondoeltreffende en ondoelmatige besteding van Europees geld, zo stelt zij. Eerst bakkeleien landen over de verdeling van gezamenlijke fondsen en pas daarna worden passende projecten erbij gezocht. De Boer vraagt de Minister welke acties hij zal ondernemen om dit tegen te gaan, zowel in Europa als op nationaal niveau. Die spanning ziet De Boer ook als het gaat om het Europees economisch bestuur. Landen wijzen vooral op andere landen die onvoldoende doen om gevolg te geven aan de aanbevelingen, maar vinden dat ze zelf voldoende reden hebben om de aanbeveling niet, of slechts ten dele uit te voeren.
Nederland houdt zich niet aan de Europese afspraak om de hypotheekrenteaftrek verder af te bouwen. Na een eerste aanzet daartoe in het hervormingsplan van vorig jaar, lijkt de bereidheid om door te pakken verdwenen. Geeft de regering volmondig toe dat zij weigert om de Europese aanbeveling uit te voeren, zo vraagt De Boer aan de Minister.
De Boer betwijfelt zeer of een herziening van het belastingstelsel er onder leiding van dit kabinet komt: "Het is overduidelijk dat het PvdA en VVD niet lukt om een gezamenlijke toekomstvisie op het belastingstelsel te formuleren. Niet voor niets wordt de kabinetsreactie op het rapport Van Dijkhuizen keer op keer vooruitgeschoven en gaat het kabinet nu input verzamelen en met iedereen in gesprek. Wie houdt het kabinet hiermee voor de gek?" Het zou mooi zijn als het kabinet ondanks de interne tegenstelling toch een eerste stap kan zetten, zoals het minder belasten van inkomen en het belasten van het reële rendement op vermogen.
Belastingontwijking in internationale context wordt inmiddels erkend als serieus probleem, zo concludeert De Boer opgelucht. Tegelijkertijd constateert zij dat Nederland geregeld afspraken op internationaal niveau tegenwerkt.
Tot slot kaart De Boer de financiële sector in brede zin aan. Er zijn maatregelen genomen, maar is er echt iets veranderd in de financiële sector, in houding en gedrag, zo vraagt De Boer aan de Minister. Is het risico dat teveel risico wordt genomen echt ingedamd? Of is alles min of meer bij het oude gebleven, en is er eigenlijk niets geleerd, zoals Ewald Engelen stelt in zijn boek de schaduwelite? En hoe zit dit bij sectoren die geen onderdeel vormen van de financiële sector, maar waar wel enorme risico's genomen kunnen worden, al dan niet met overheidsgeld? Wat gebeurt er als ziektekostenverzekeraars, universiteiten, woningcorporaties too big to fail worden? En hoe voorkomen we dat dat gebeurt?